مرامنامه حزب ایران

الف.) از لحاظ سیاسی حفظ استقلال کامل کشور و پشتیبانی از اصول دموکراسی.

ب.) از لحاظ اقتصادی استقرار عدالت اجتماعی و کوشش در بهبود وضع مالی ملت از راه توسعه کشاورزی و صنعتی و بهرهبرداری از جمع منابع ثروت مملکت.

ج.) از لحاظ اجتماعی تهذیب اخلاق و تعمیم فرهنگ و تامین بهداشت.

الف.) از لحاظ سیاسی:

1) سیاست خارجی- ما عقیده مندیم که سیاست ما با دول خارجی عموما و دول همجوار و معاهد خصوصاً باید بر روی اساس تفاهم و همکاری و صمیمیت و شرافت استوار باشد.

سیاست ما سیاست روشن و راست و بی ریا می باشد و در مقابل انتظار جبری داریم که سایر دول نسبت به ما صریح و صدیق باشند و استقلال کامل و تمامیت ارضی کشور ما را شرافتمندانه محترم بشمارند.

2) سیاست داخلی- ما بهترین طرز حکومت، حکومتی را می دانیم که بر اساس دموکراسی مستقر و رای اجتماع در اداره کشور حاکم باشد. حکومت فردی موجب ظلم و مانع رشد جامعه و بالنتیجه سبب انحطاط کشور است.

ب.) از لحاظ اقتصادی:

استقرار عدالت اجتماعی و کوشش در بهبود وضع مالی ملت از راه توسعه کشاورزی و صنعت و بهرهبرداری از جمیع منابع ثروت مملکت توزیع ثروت و تقسیم درآمد در ایران به طرز عادلانه نیست و برای اصلاح این وضع باید:

1) سهمی که برای کار نسبت به سرمایه فعلاً معمول و رایج است ترقی داد تا بدین ترتیب از استثمار جلوگیری گردد و آنچه حقا و منطقا به کارگر و زارع تعلق دارد به آنها داده شود.

با تجدید نظر در قوانین کنونی و وضع قوانین جدید برای توزیع عادلانه ثروت اقدام مفید و موثری به عمل آورد.

3) در افزایش قدرت تولید مملکت سعی واقعی مبذول داشت و فلاحت (و مقدمات آن یعنی سدسازی و آبیاری) و صناعت و بازرگانی را طبق برنامه صحیح توسعه داد.

ج.) از لحاظ اجتماعی:

تهذیب اخلاق تعمیم فرهنگ و تامین بهداشت عمومی.

به عقیدهی ما جامعه ای می تواند حکومت کند که صالح، عالم و سالم باشد. بنابراین تهذیب اخلاق، تعمیم فرهنگ و تامین بهداشت عمومی را از لوازم اولیه ترقی جامعه می دانیم.

1) تهذیب اخلاق- مادامی که فساد در کشور حکمفرماست و تا زمانیکه مبانی اخلاق عمومی متزلزل است. هر اقدامی بینتیجه و هر تشکیلاتی از روز اول محکوم به زوال است ما نه تنها دزدی و خیانت را فساد می دانیم بلکه خودستایی، خمودگی، سستی، بی علاقگی به امور اجتماعی و مخصوصاً چشم پوشی از معایب و تحمل ظالم را در زمره مفاسد اصلی جامعه میشماریم به تمام وسائل و طرق با آنها مبارزه خواهیم کرد.

تعمیم فرهنگ- در فرهنگ فعلی ما از تربیت صحیح اثری دیده نمی شود و تعلّم آن هم ناقص است. 2)

ما معتقدیم که باید تربیت مقامی را که شایسته آن است احراز کند و مخصوصاً به تهذیب و تربیت اخلاقی توجه کامل مبذول گردد و همچنین برنامه تعلیماتی طبق احتیاجات زمان و مقتضیات کشور اصلاح شود.

3) تامین بهداشت عمومی- فقدان بهداشت عمومی بقای نسل ایرانی را به مخاطره افکنده و جمعیت مملکت ما به سرعت عجیبی رو به زوال می رود بنابراین بهداشت عمومی و حفظ سلامت کودکان و مبارزه با بیماری های واگیر و بومی یکی از مهمترین برنامه های ما برای اصلاح مملکت است.